Jesaja 53:5. “Hy is ter wille van ons oortredinge deurboor, ter wille van ons ongeregtighede is Hy verbrysel; die straf wat vir ons die vrede aanbring, was op Hom, en deur sy wonde het daar vir ons genesing gekom.”
Vandag wil ons, ons gedagtes laat gaan oor die plaasvervangende lyding en sterwe van Jesus Christus. Met ander woorde, dat Hy ons skuld, op Hom geneem het, deur in ons plek te ly, en te sterf.
Ek was jare gelede in ’n situasie waar ’n skuldige persoon voor die reg gebring is oor ’n groot misdaad (moord) wat hy gepleeg het. Die polisiebeamptes het hom intens ondervra en dit het dadelik duidelik geraak dat hy die skuldige is. Toe hy uiteindelik daarop moes antwoord het hy die misdaad, sy skuld sukkelend erken en hy was as ’n misdadiger gebrandmerk en hy moes op die verhoor deur die regter wag.
Ek het na die tyd met ’n paar van die polisiemanne en -vroue oor die aangeleentheid gesels. My vraag aan hulle was: “Wie van julle sal bereid wees om hierdie misdadiger, wie julle ondervra het, se skuld namens hom te dra? Wie van julle sal in die hof gaan staan en sê dat hy skuldig is, maar ek sal sy straf uitdien en dan lewenslank in die tronk gaan sit?”
Sonde, en ons skuld daaroor is baie nou verwant aan die lyding en sterwe van Jesus Christus. Ons weet, en die Bybel is vol daarvan, dat ons deur ons sonde van God verwyder is, en dat ons eintlik die straf en die oordeel verdien. Soos daardie misdadiger het ons in die beskuldigde bank gestaan, verhoorafwagtend, wetende dat ons ons straf vir ons skuld moet uitdien. Dan, kom Jesus Christus in die prentjie. Hy sê vir die Vader: “Ek sal in hulle plek sterf. Ek sal in hulle plek die skuld dra.”
Dit is wat die plaasvervangende lyding en sterwe, van Jesus, in ons plek, beteken. Namens ons, sodat ons vry uit God se hof kan gaan, vrygespreek van alle skuld om as vry en verloste mense te lewe. Hierdie was nie ’n goedkoop transaksie nie. Dit het die bloed en wonde en kruis van Jesus gekos. Ook in Galasiërs 3 word dit baie duidelik uitgespel deur Paulus in vers 13: “Christus het ons vrygekoop van die vervloeking van die wet, deurdat Hy in ons plek, self ’n vervloeking geword het.” Want, daar word geskryf: “vervloek is elkeen wat aan hout hang.” Kom ons plaas onsself in die prentjie. Hoe ervaar ons elke dag nog hierdie “in ons plek ly en sterf,” van Jesus Christus? Neem ons dit as ’n gegewe aan, of is ons diep dankbaar, tot so ’n mate dat ons onsself ook met sy lyding wil assosieer.
Gebed
“O, Lam van God, onskuldig, wat moedig en geduldig aan daardie kruishout ly. Verdien dan nie my sonde, die slae en die wonde? Ek weet, ek weet, dit is vir my!”
Amen.