2 Timoteus 4:9: “Beywer jou om gou na my te kom. Want Demas het my verlaat, omdat hy die teenwoordige wêreld liefgekry het, en het na Thessaloníka vertrek, Crescens na Galásië, Titus na Dalmásië. Lukas is alleen by my. Markus moet jy gaan haal en saam met jou bring, want hy kan my baie tot diens wees. Tíchikus het ek na Éfese gestuur. As jy kom, moet jy die reismantel bring wat ek by Carpus in Troas laat bly het, en die boeke, veral die perkamente. Alexander, die kopersmid, het my baie kwaad aangedoen. Mag die Here hom vergeld na sy werke! Jy moet ook vir hom oppas, want hy het ons woorde sterk teëgestaan. In my eerste verdediging het niemand my bygestaan nie, maar almal het my verlaat. Mag dit hulle nie toegereken word nie!”
Tydens die lees van Timoteus, is dit nogals opmerkbaar hoe Paulus vir Timoteus aanmoedig om mense te help en om ’n tipe lewenswyse te lei waarin hy mense bystaan. Ek is baie lief vir die spreekwoord: “I am a part of everybody I met”. Ek, Callie Visagie het nou nie meer baie lank oor as predikant nie, maar as ’n mens terugkyk oor jou bediening dan wonder jy: “Wat het ek nou eintlik vir mense beteken?”
As ek nou nadink aan hoe mense aan my afgesmeer het, dan kan ek getuig van so baie mense wat op verskillende vlakke ’n invloed op my lewe gehad het – op ’n intellektuele en akademiese vlak, of kreatiwitiewe vlak, of ander met lewenslus en entoesiasme. In my voorbereiding het ek die brief van dr. Chandrasekhar, raak gelees. In 1947 en was hy geskeduleer om ’n gevorderde seminaar in fisika by die Universiteit van Chicago aan te bied. Hy het toe in Wisconsin gewoon en was besig om navorsing oor die astronomiese sterrewag te doen. Hy het beplan om twee keer per week na Chicago in te ry, al was dit tydens strawwe wintersmaande. Daardie tyd was die teerpaaie ook nie die gehalte wat ons vandag ken nie en die rit sou meer as twee ure in een rigting duur.
Slegs twee studente het toe vir sy seminaar geregistreer. Die Universiteit het besef dat hulle die seminaar sal moet kanselleer, want dr. Chandrasekhar sou nie sy tyd so wou mors nie. Maar ter wille van die twee studente wat die seminaar wou bywoon het hy voort gegaan met die aanbieding en daagliks 120km op slegte paaie in die hartjie van die winter gery. Hulle vertel dat sy student, Chen Ning Yang, tien jaar later in 1957 die nobelprys vir fisika gewen het.
Vir ’n ware mentor, is geen klas te klein nie, of geen mens te gering nie. Geen kind, vriend, buurman, iemand wat jy ontmoet by die kerk, of wat jy raakloop, te gering nie. Ons het in Jesus Christus die ware mentor, en ons moet gestalte gee aan sy liefde deur mense aan te raak deur net vir hulle diensbaar te wees. Mag dit ook van my en jou lewe waar wees.
Gebed:
Here dankie vir mense in elkeen van ons se lewens waaraan ons tyd afgestaan het, en aan wie ons afgesmeer het. Dankie dat ek vir elkeen wie ek ontmoet van betekenis kan wees.
Amen.