2 Petrus 1:5-7: “En juis om hierdie rede moet julle alles in die stryd werp om julle geloof te verryk met deugsaamheid, die deugsaamheid met kennis, die kennis met selfbeheersing, die selfbeheersing met volharding, die volharding met godsvrug, die godsvrug met liefde onder mekaar en die liefde onder mekaar met liefde vir alle mense.”
Mense hou nogal daarvan om mekaar te etiketeer soos byvoorbeeld hy is liberaal, of konserwatief, of sy is sentimenteel of vrydenkend. Dan kom daar nog etikette soos hy is ’n veraaier, ’n draadsitter, of selfs ’n rassis ook by. Ons plaas mekaar dikwels in sulke blokkies of hokkies, asof ’n mens net een van twee dinge kan wees dan kategoriseer ’n mens ander daarvolgens. Hoe wonderlik al hierdie persoonlikheidontledings ookal mag wees, word ’n mens dikwels teen die agtergrond van bepaalde omstandighede geëvalueer soos bv. ’n kollega wat nou as ’n administrateur gekategoriseer word, maar nie as iemand met leiereienskappe nie. En tog is is daar min mense wat nie in die regte omstandighede sommer iets van alles kan wees nie.
Afhangend van die omstandighede waarin jy jouself bevind, bevind jy jouself ook terselfdertyd in ’n bepaalde rol. Ek en my kollegas het al dikwels gepraat oor die verskille tussen gemeentes waar ons voorheen was teenoor Stellenberg waar ons nou is. Marius Breytenbach was bv. ’n predikant in Kleinmond, en nou is hy hier in ons gemeente die twee gemeentes verskil en verg verskillende vaardighede. René Potgieter wat voorheen in Beaufort-Wes-gemeente was moes aanpas by die nuwe bediening hier in die stad.
Tydens ’n premarius verkiesing vir ’n manskoshuis is die vraag gevra: “Indien jy nou verkies sou word, waaraan sal jy die grootste prioriteit verleen – jou werk as leier, of jou studies, of jou vriendin met wie jy al ’n geruime tyd in ’n verhouding is, of jou sport? Nou wat sal jy kies? Wat is jou prioriteit? Die kandidaat het geantwoord: “Ek gaan nie kies tussen primariusskap of my studies, of my sport, of my vriendin nie. Ek kies my verantwoordelikheid as primarius en my studies, en my vriendin en my sport en ook al die ander dinge wat vir my belangrik is. Die belangrike hier is die balans wat hy probeer verduidelik het, en dat al die balle in die lug gehou moet word. Braam Hannekom, een van my ander kollegas het ’n paar jaar gelede ’n boek geskryf wat handel oor balans in die lewe. Die boek raak verskillende aspekte van balans in ’n besige man se lewe aan.
Die lewe is baie meer ingewikkeld as om net tussen een of die ander saak te kies. Natuurlik is daar belangrike keuses wat gemaak moet maak, maar om net een keuse te maak, of om te sê dat net een ding nou vir ’n mens belangrik is, dit skep nie balans nie en dit is is nie genoeg nie. Dis daarom nie genoeg om net te kan sê: “ek is nou ’n gelowige nie”, en dan val alles in plek nie. Ek kan ook nie myself op die skouer klop en sê nee alles is nou reg nie.
In die teksgedeelte maan Paulus dat alles in die stryd gewerp moet word om geloof te verryk met deugsaamheid, die deugsaamheid met kennis, die kennis met selfbeheersing, die selfbeheersing met volharding, die volharding met godsvrug, die godsvrug met liefde onder mekaar en die liefde onder mekaar met liefde vir alle mense. Wat Paulus sê is dat ’n mens ’n Christen met balans moet wees. Jy slaan nie net een rigting in en speel net op een snaar nie. Jy speel die kitaar met al die snare, en dan kom die volheid van die klank uit. Daar is ’n baie mooi lied wat gaan oor, “Here maak my ’n instrument” en dan gaan die lied verder “speel my as ’n instrument”, en later “speel my as ’n simfonie”, dat die volheid van die balans van die persoon eindelik gestalte kan kry.
Daarom kan ons dus sê: “Ek het Christus lief, en ek het ander mense ook lief en so kan ons aangaan oor die gestalte van ons liefde wat op verskillende plekke in ons lewe realiseer, of gestalte vind. Kom ons haal ons oogklappe af, en kyk God se hele wêreld in die gesig.
Gebed:
Here, wil U vir ons balans gee, sodat die volheid van die gestalte wat U in ons lewe het, gespeel kan word? Kan U ons as instrumente stem?
Amen