Gedagte vir die dag | Woensdag 16 November 2022
Welkom by hierdie week se dagstukke van Rus. Dit is vandag Woensdag 16 November.
Ons teksvers van rus vandag is Markus 6:31. Daar was baie mense wat gedurig gekom en gegaan het, sodat Jesus en sy dissipels selfs nie kans gehad het om iets te eet nie. Hy sê toe vir hulle: “Kom julle alleen saam na ’n stil plek toe en rus ’n bietjie.”
Die jaar 2022 is alweer amper op sy rug en ’n mens begin al uitsien na die rus en vakansie wat voorlê. Met volgelaaide skedules, swaar werklaste en selfoonalarms wat aanhoudend deur die dag afsprake aankondig, kan ons totaal uitput en sonder energie gelaat word. Dit is dus uiters belangrik dat ons gereeld tye moet inruim vir afsondering en rus en dit nie net een of twee keer ’n jaar nie. Ons moet daagliks gereeld tyd maak waar ons in die liefde van Jesus Christus kan ontspan. Sodoende vul Hy ons weer met nuwe krag en energie vir dit wat dfeur die loop van die dag van ons verwag word. Na gees, siel en liggaam sal Hy ons weer verkwik!
Dit maak nie saak hoe besig ons is nie, net ’n oomblik is nodig om ’n bietjie te rus. Ons maak ons gedagtes stil en ontspan ons liggame. Stadig en diep asem ons in, en terwyl ons uitasem, raak ons ontslae van al die probleme en bekommernisse wat ons deur die dag geteister. Ons fokus met ons volle aandag op God alleen.
Mag jy vandag oomblikke van asemhaal beleef. God se liefde in en dankbaarheid uit.
Gebed:
Here, bring ons by plekke van ware rus. Verfris ons soos U, U Gees oor ons uitgiet.
Gedagte vir die dag | Dinsdag 15 November 2022
Ek lees graag vandag ’n gebed en refleksie van Padraig O Tuama, ’n Ierse digter en teoloog:
Neither I nor the poets I love have found the keys to the kingdom of prayer and we cannot force God to stumble over us where we sit. But I know that it’s a good idea to sit anyway. So every morning, I kneel, waiting, making friends with the habit of listening, hoping that I’m being listened to. There, I greet God in my own disorder. I say hello to my chaos, my unmade decisions, my unmade bed, my desire and my trouble. I say hello to distraction and privilege, I greet the day and I greet my beloved and bewildering Jesus. I recognize and greet my burdens, my luck, my controlled and uncontrollable story.
I greet my untold story, my unfolding story, my unloved body and my own body. I greet the things I think will happen and say hello to everything I do not know about the day . I greet my own small world and I hope that I can meet the bigger world that day. I greet my story and hope that I can forget my story during the day and I hope that I can hear some stories and greet some surprising stories during the long day ahead. I greet God, and I greet the God who is more God than the God I greet.
Gedagte vir die dag | Maandag 14 November 2022
Ek wil graag aan die begin van hierdie week vir ons ’n gebed van Rilke voorlees. Mag die woorde jou uitnooi om hierdie week bewus te word van God wat nie ver is nie, maar naby aan elkeen van ons. ’n God wat ons uitnooi om die oorvloed van die lewe te vier:
God speaks to each of us as he makes us,
Then walks with us silently out of the night.
These are the words we dimly hear:
You, sent out beyond your recall,
Go to the limits of your longing.
Embody me.
Flare up like a flame
And make big shadows I can move in.
Let everything happen to you: beauty and terror.
Just keep going. No feeling is final.
Don’t let yourself lose me.
Nearby is the country they call life.
You will know it by its seriousness.
Give me your hand
Gedagte vir die dag | Sondag 13 November 2022
Teks gedeelte Johannes 4: Hy kom toe by ‘n dorp in Samaria met die naam Sigar, naby die stuk grond wat Jakob aan sy seun Josef gegee het. 6Die fontein van Jakob was daar, en Jesus het toe, omdat Hy moeg was van die reis, sommer by die fontein gaan sit. Dit was omtrent twaalfuur die middag. 7Daar kom toe ‘n Samaritaanse vrou water haal, en Jesus vra vir haar: “Gee My ‘n bietjie water om te drink.” 8Sy dissipels was intussen weg dorp toe om te gaan kos koop. 9Die Samaritaanse vrou sê toe vir Hom: “Hoe vra jy, wat ‘n Jood is, vir my, ‘n Samaritaanse vrou, water om te drink?” Die Jode en die Samaritane gaan immers nie met mekaar om nie. 10Jesus het haar geantwoord: “As jy geweet het wat God gee, en wie dit is wat vir jou sê: ‘Gee My ‘n bietjie water om te drink,’ sou jy Hom gevra het, en Hy sou vir jou lewende water gegee het.” 11Die vrou sê toe vir Hom: “Meneer, jy het nie eens ‘n skepding nie, en die put is diep. Waar gaan jy die lewende water vandaan kry? 12Jy is tog nie tot meer in staat as ons voorvader Jakob wat hierdie put vir ons gegee het en self saam met sy seuns en sy diere daaruit gedrink het nie?” 13Maar Jesus antwoord haar: “Elkeen wat van hierdie water drink, sal weer dors kry; 14maar wie van die water gedrink het wat Ek hom sal gee, sal in alle ewigheid nooit dors kry nie. Nee, die water wat Ek hom sal gee, sal in hom ‘n fontein wees met water wat opborrel en vir hom die ewige lewe gee.”
Water is lewe! Die Bybelse mense het dit goed verstaan. In ’n woestynklimaat word jy gereeld aan jou afhanklikheid van water herinner. Jesus ontmoet die Samaritaanse vrou by die put en skielik is die put nie net meer ’n plek nie, maar Jesus word ’n put. Hy word vir die vrou die bron van lewende water. Jesus is die fontein waaruit ons leef en die water waarna ons smag. God, wat met ons elkeen ’n pad stap, stap nie net saam nie; Hy wag reeds vir ons by die volgende put om ons te voed vir ons reis vorentoe. Hy wag nie net vir ons nie; Hy is die put, die fontein waaruit ons lewenswater drink.
Gedagte vir die dag | Saterdag 12 November 2022
Teksgedeelte Johannes 1:1. In die begin was die Woord daar, en die Woord was by God, en die Woord was self God. 2Hy was reeds in die begin by God. 3Alles het deur Hom tot stand gekom: ja, nie ‘n enkele ding wat bestaan, het sonder Hom tot stand gekom nie. 4In Hom was daar lewe, en dié lewe was die lig vir die mense. 5Die lig skyn in die duisternis, die duisternis kon dit nie uitdoof nie.
Die Christelike geloof is vol misterie. Misterie beteken nie bloot iets geheimsinnigs nie, dit het ook te make met spraakloosheid. Die groot oomblikke in ons geloofsjaar soos die krip, die kruis, die graf, Jesus se hemelvaart en die uitstorting van die Gees. Dit is alles vol misterie omdat dit met onverklaarbaarheid te make het; die onverklaarbaarheid van God se besig wees met die mens; die God van die heelal se tuiskoms in die vlees.
Lisel Joubert herinner ons dat misterie beteken ons hoef nie alles te kan verklaar om te glo nie. Ek dink ook nie die debatte help ons noodwendig nie aangesien dit impliseer dat daar ’n wenner en verloorder moet wees. Hoe praat ’n mens oor eenmalige gebeure en hoe vertaal ’n mens wat God doen?
Miskien deur te begin verstaan en te verwoord kan ons ook bid vir insig. Ons behou die wete dat die misterie altyd groter is en daarom hoef ons nie ons verstaan in klip te giet nie. John de Gruchy stel dit goed wanneer hy verduidelik: To lose respect for mystery is to lose respect for life, for the creation, for the other, for God.
Gedagte vir die dag | Vrydag 11 November 2022
Romeine 12:2. “Julle moenie aan hierdie sondige wêreld gelyk word nie, maar laat God julle verander deur julle denke te vernuwe. Dan sal julle ook kan onderskei wat die wil van God is, wat vir Hom goed en aanneemlik en volmaak is.”
Iemand het eenkeer geskryf dat ervaring jou leer om die wanklanke te hoor – amper soos ’n baie musikale persoon wat tydens ’n konsert ’n vals noot hoor. Paulus herinner ons dat die Heilige Gees besig is met ’n proses van metamorfoses in ons lewens sodat ons kan leer om te onderskei. As ek aan “onderskeiding” dink, kom die woord “sif” by my op – om te sif wat in jou lewe sinvol en goed is, en na dit wat ’n gejaag na wind is; om tussen woorde en dade te kies wat sal pas by die oomblik.
Die skrywer Liesel Joubert herinner ons dat onderskeiding is nie ’n spontane besluit nie. Die Griekse woord “toets” in Romeine dui op die toets van metale. Ek dink dat Paulus ons in hierdie gedeelte uitnooi om die Gees toe te laat om ons “beproewers” te maak, sodat ons kan onderskei wat goed is en wat is God se wil is. Maar daar is ’n oomblik voor hierdie toelating en dit is die verlange om nie jou wil nie, maar God se wil na te jaag. Ek dink as ons eerlik is met mekaar kom hierdie verlange nie so vanselfsprekend nie. Mag die Here ons help in hierdie tyd van onderskeiding om te sien wat is goed en mooi en heilig is.
Gedagte vir die dag | Donderdag 10 November 2022
Ek lees graag vandag vir ons ‘n gebed voor van Rachel Held Evens. Mag die woorde sag by jou kom le en jou help om te sien dat jou hele storie deur Jesus ontvang word:
Ons kom soos ons is – sonder om weg te kruip, sonder om toneel te speel, sonder om bang te wees.
Ons kom met ons materialisme, ons trots, ons kleinlike griewe teen ons bure, ons skynheilige minagting vir die veroordelende mense in die kerk langsaan.
Ons kom met ons angs oor die dood,
Ons desperaatheid om liefgehê te word,
Ons stormagtige verhoudings, ons knaende twyfel,
Ons beheptheid met status en selfbeeld.
Ons kom met ons verslawing aan middels, aan werk, aan besittings, aan beheer, aan kos.
Ons kom met ons verskille- oor politiek, oor geloof en oor ons omgewing.
Ons kom op soek na heiligdom en rus,
’n veilige plek om ons maskers af te gooi en uit te asem.
Ons kom om ons vuil wasgoed lug te gee voor God en almal anders, want as ons dit saam doen, hoef ons die langer bang te wees nie.
Gedagte vir die dag | Woensdag 9 November 2022
Matteus 6:25-30. “Daarom sê Ek vir julle: Moet julle nie bekommer oor julle lewe, oor wat julle moet eet of drink nie, of oor julle liggaam, oor wat julle moet aantrek nie. Is die lewe nie belangriker as kos en die liggaam as klere nie? 26Kyk na die wilde voëls: hulle saai nie en hulle oes nie en hulle maak nie in skure bymekaar nie; julle hemelse Vader sorg vir hulle. Is julle nie baie meer werd as hulle nie? 27Trouens, wie van julle kan deur hom te bekommer sy lewe met een enkele uur verleng? 28En wat bekommer julle julle oor klere? Let op hoe groei die veldlelies: hulle swoeg nie en hulle maak nie klere nie. 29Maar Ek sê vir julle: Selfs Salomo in al sy prag was nie geklee soos een van hulle nie. 30As God dan die gras van die veld, wat vandag nog daar is en môre verbrand word, so versier, hoeveel te meer sal Hy dan nie vir julle sorg nie, julle kleingelowiges?”
Ek dink nie Jesus het probeer om die goed wat ons bekommerd maak en wat ons in die nagte laat rondrol, af te maak as onbelangrik nie. Ek dink die punt wat Jesus wou maak is dat bekommernis meer is as net iets wat ons voel en ervaar. Bekommernis en angs, doen iets aan ons. Dit steel ons tyd en energie en laat ons die heel tyd rondom ons kyk, soveel so dat ons op die dinge wat reg voor ons is, mis. Ek dink ons kan soms so oorweldig word deur bekommernisse dat ons die goeie en mooi en vreugdevolle oomblikke mis.
Jesus herinner ons dat te midde van alles wat ons bekommerd maak – God vir ons sorg. Meestal in maniere wat ons nie altyd raaksien nie. Dalk wil jy vandag ’n oomblik neem en eerste na die sang van voëls luister, die geur van blomme ruik en op die wyse dan bewus raak van ’n God wat vir ons sorg en presies weet wat ons nodig het.
Gedagte vir die dag | Dinsdag 8 November 2022
Die laaste week het ons stilgestaan by die Sabbat. Vandag word ons uitgenooi om te reflekteer oor die afgelope week, deur Jesaja 58. Laat die teks jou begelei om te reflekteer oor die afgelope week se refleksies.
Roep uit volle bors,
moet niks verswyg nie!
Laat jou stem hoor, duidelik soos ‘n ramshoring!
Wys my volk op hulle oortredinge,
die afstammelinge van Jakob op hulle sondes.
2Hulle vra wel elke dag na my wil,
asof hulle graag wil weet wat Ek van hulle verwag.
Hulle gee voor dat hulle ‘n nasie is wat doen wat reg is
en hom aan die bepalings van sy God hou.
Hulle vra My wel om regverdige beslissings
asof hulle van my teenwoordigheid hou.
3Hulle vra:
“Waarom vas ons, maar U sien dit nie, verootmoedig ons ons, maar U gee nie aandag daaraan nie?”
Dit is omdat julle op die vasdae doen wat julle wil
en die mense wat vir julle werk, nog harder laat werk.
4Julle vasdae loop uit op twis en rusie,
julle dam mekaar met die vuis by.
Julle kan nie op hierdie manier vas
en dan verwag dat julle gebed verhoor sal word in die hemel nie.
5Is dit ál wat Ek op ‘n vasdag wil hê:
net dat ‘n mens homself verneder,
dat hy sy nek buig soos ‘n biesie
en in sak en as sit?
Noem jy dít ‘n vasdag,
‘n dag waarvan die Here hou?
6Is die vas wat Ek wil hê, nie dít nie:
om dié wat onregverdig gevange gehou word, te bevry,
om die juk wat op mense druk, af te haal,
om verdruktes vry te maak,
om elke juk te breek?
7Is dit nie dat jy vir dié wat honger is,
van jou brood gee nie,
dat jy aan die armes en die dakloses ‘n blyplek gee nie,
dat wanneer jy iemand sonder klere sien,
jy vir hom klere gee nie,
dat jy jou medemens nie aan sy lot oorlaat nie?
8Dan sal die lig vir jou deurbreek soos die rooidag,
jy sal gou herstel.
Hy wat jou red, sal voor jou uit gaan,
die mag van die Here sal agter jou aankom.
9Dan sal jy roep, en die Here sal antwoord,
jy sal om hulp roep, en Hy sal sê: Hier is Ek!
As jy sorg dat mense nie meer by jou verdruk word nie,
nie meer gedreig en vals beskuldig word nie,
10as jy jou wy aan dié wat honger het,
as jy voorsien in die behoeftes van dié wat in nood is,
sal die lig vir jou skyn wanneer dit donker is,
sal wat vir jou nag is, word soos die helder middag.
11Die Here sal jou altyddeur lei;
selfs in dor streke sal Hy in jou behoeftes voorsien.
Hy sal jou sterk maak.
Jy sal wees soos ‘n tuin met volop water,
soos ‘n fontein waarvan die water nie opdroog nie.
12Jou mense sal die ou puinhope herbou,
die fondamente herstel wat al geslagte lank bestaan.
Jy sal bekend staan as ‘n volk wat sy afgebreekte mure herbou,
wat sy strate herstel sodat daar weer mense kan woon.
13As jy nie op die sabbat oortree nie,
op my heilige dag doen net wat jy wil nie,
as jy die sabbat ‘n vreugde noem,
as jy die heilige dag van die Here in ere hou,
as jy dit eer deur nie jou gewone gang te gaan nie,
nie te doen net wat jy wil nie,
en nie handel dryf nie,
14sal jy vreugde vind in die Here.
Ek sal jou die land weer in besit laat neem,
Ek sal jou laat eet van die opbrengs van die land van jou vader Jakob.
Ek, die Here, het dit gesê.
Gedagte vir die dag | Maandag 7 November 2022
Levitikus 25:3-4 ses jaar kan julle die lande saai en die wingerde snoei en die opbrengs oes, maar die sewende jaar moet die hele land ‘n rustyd hê, ‘n sabbatsjaar tot eer van die Here.
In Levitikus 25 sien ons dat die ritme van die sabbat wat weekliks herhaal word, ook elke sewe jaar heel jaar lank onderhou moet word, waar niks gesaai of geplant mag word nie. Na elke sesde sabbatsjaar, dit wil sê elke 50ste jaar, word ‘n herstel jaar aangekondig waar slawe vrygelaat word, skuld afgeskryf word en grond herverdeel word.
Hier sien ons dat die Sabbat nie net oor rus handel nie, maar oor geregtigheid en herstel – nie net vir die mens nie, maar vir die skepping ook.
Ons lewe in ‘n wêreld waar historiese rykdom of skuld oor generasies heen opbou en groot ongelykheid tot gevolg het, waar mense vasgevang word in situasies waar hulle geen hoop het om te ontsnap nie, waar die skepping geen rus kry nie.
Waar sien jy dit raak? Dink jy die ons samelewing is regverdig teenoor almal? Dink jy wat die Here vir ons hier vra is regverdig?
Daar is vrae rondom of hierdie wet in Levitikus ooit so letterlik toegepas is. Vir ons lyk dit totaal onmoontlik.
Die ritme van die sabbat is nie net ‘n persoonlike uitnodiging vir rus nie maar nooi ons uit om deel te neem aan ‘n alternatiewe gemeenskap van rus en genade, waar skuld vergewe word, waar elkeen genoeg het en daar herstel en genesing vir die skepping is.
Dit is iets wat ons nooit alleen kan doen nie, maar slegs in gemeenskap. Die Here nooi ons om deur sy kerk, hierdie visie vir sy Koninkryk sigbaar te maak.
Gebed
Here, die wêreld waarin ons leef is onrustig. Ongelykheid, skuld, geweld en ongelykheid skep onrus vir so baie. Dankie, dat U ons deel maak van U liggaam, wat ’n ander manier van lewe moontlik maak. Mag ons die manier wees wat U geregtigheid, genade, liefde en vrede sigbaar word in die wêreld.
Amen.