Dagstuk | Saterdag 27 April 2024
By U, Here, skuil ek.
Laat my tog nooit teleurgestel staan nie!
Bevry my, want U is getrou.
3Luister na my, red my tog gou.
Wees vir my ‘n rots om na toe te vlug,
‘n bergvesting om my te red.
4Ja, U is my rots en my bergvesting,
ter wille van u Naam sal U my voorgaan en my lei.
5Bevry my uit die vangnet wat hulle vir my gestel het,
want U is my toevlug.
6In u hande gee ek my lewe oor,
want, Here, troue God, U het my vrygemaak.
7Ek haat mense wat waarde heg aan die nikswerd afgode;
my vertroue stel ek in die Here.
8Ek wil jubel en juig oor u troue liefde:
U was nie onverskillig teenoor my ellende nie;
U het die bedreiging van my lewe raakgesien
9en my nie aan die mag van die vyand oorgelewer nie;
U het my ‘n veilige staanplek gegee.
10Wees my genadig, Here, want ek is in die nood;
van verdriet het my oë swak geword,
ja, alles in my.
11My lewe vergaan van kommer
en my jare van swaarkry;
deur my ellende word my krag geknak
en teer my liggaam uit.
12Ek is die spot van al my teëstanders,
veral van my bure,
‘n verskrikking vir al my bekendes.
Dié wat my op straat sien, vlug vir my.
13Ek is vergeet soos iemand wat lankal dood is,
ek het geword soos ‘n ding wat lê en vergaan.
14Ek hoor dreigemente van baie;
dit dreig van alle kante af.
Baie span teen my saam
en smee planne om my lewe te neem.
15Maar ek vertrou op U, Here,
ek sê: U is my God.
16My tye is in u hand.
Red my uit die hande van my vyande en vervolgers!
17Verskyn tog tot my redding,
red my deur u onfeilbare liefde
Dagstuk | Vrydag 26 April 2024
Die antieke mense het nog altyd geglo dat die natuur soms boodskappers kan wees van waar ons ook in ons eie lewens is. So met die seisoen verandering en winter wat al hoe nader kruip, herinner die skakerings van bruin, rooi en geel ons ook aan die konstante veranderinge in ons eie lewens. Maar dat ons nie hoef bang te wees vir verandering nie, maar dit eerder as ’n geskenk kan ontvang. Dit herinner ons ook aan al die goeie goed wat God elke dag vir ons gee. In refleksie hieroor lees ek graag vir ons ’n seëngebed van John O Donohue:
When you travel,
A new silence
Goes with you,
And if you listen,
You will hear
What your heart would
Love to say.
A journey can become a sacred thing:
Make sure, before you go,
To take time
To bless your going forth,
To free your heart of ballast
So that the compass of your soul
Might direct you toward
The territories of spirit
Where you will discover
More of your hidden life,
And the urgencies
That deserve to claim you.
Dagstuk | Donderdag 25 April 2024
Ek lees graag vandag ‘n gebed wat ‘n verwerking is van ’n baie bekende Psalm deur die skrywer en sanger Frieda van den Heever. Ontvang vanoggend hierdie woorde en mag dit vir jou vandag ’n troos wees:
Al sou die foon nie lui nie en die werk nie meer instroom nie
Al sou my kar se tenk al lankal sonder petrol wees
Al sou ek voel of ek almal teleurstel en al die spieëls in woonstel afhaal dat ek net nie myself in die gesig hoef te staar nie
Al kyk ek op na die berge en wonder waar die ou se hulp dan vandaan gekom het of het hy sommer gepraat
Al is my vertroue in als wat regeer verskeur en ek is moeg baklei en ek is seer probeer
Nogtans sal ek … nogtans sal ek … my op God verlaat
Al sou ek een salaris van die straat af wees en ek vir my kinders se toekoms vrees en ek lankal nie meer die tekens van die tyd kan lees nie
Al sou ek niks meer besit en niks meer beheer
en die wie’s-wie my ignoreer
ek soos ‘n vreemdeling agter ‘n masker voel
Al kyk ek op na die berge en wonder waar die ou se hulp dan vandaan gekom het of het hy sommer gepraat
Al is my laaste vertroue in als wat regeer verskeur en ek is siek van stilbly, ek wil rebelleer
Nogtans sal ek in die Here juig
in Liefde wat bloei en bind en buig al is dit al wat ek het
Die Here my God gee my krag
Hy maak my voete soos dié van ‘n ribbok
op hoë plekke laat Hy my veilig loop
Sy liefde fluister diep in my dit is wel, dit is wel al voel dit nou soos hel,
nogtans is dit wel
Dagstuk | Woensdag 24 April 2024
Om die spasie tussen mense te seën – dit is ’n ou gebruik in ons tradisie waar mense die spasie tussen ander seën. Om op ’n manier erkenning te gee aan die:
Dankbaarheid vir dit wat ander vir my doen
Waardering vir wat wat dalk tussen my en iemand was
Hoop op dit wat dalk weer kan herstel
Om bewus te wees van dit wat ons by geliefdes maar ook vreemdelinge ontvang, leer en ontdek. Die Ierse teoloog en skrywer John O Donuhue het ontlangs ’n refleksie geskryf oor die geskenk van “kindness” of vriendelikheid of deernis wat ons van mense ontvang en hoe dit ons lewe kan rig. Ek lees graag vir ons sy gebed:
There is a kindness that dwells deep down in things;
it presides everywhere, often in the places we least expect.
The world can be harsh and negative, but if we remain generous and patient, kindness inevitably reveals itself.
Something deep in the human soul seems to depend on the presence of kindness;
something instinctive in us expects it,
and once we sense it we are able to trust and open ourselves.
Mag ons vandag ook die spasies wat daar tussen ons is seën. Mag ons ook onsself oopmaak vir die geskenk van vriendelikheid en deernis. Want daar waar liefde en deernis is, daar is die Here.
Dagstuk | Dinsdag 23 April 2024
Teks Johannes 20:24
Tomas, wat ook Didimus genoem is, een van die twaalf, was nie by die dissipels toe Jesus gekom het nie. 25Die ander dissipels sê toe vir hom: “Ons het die Here gesien!” Maar hy sê vir hulle: “As ek nie die merke van die spykers in sy hande sien en my vinger in die merke van die spykers steek en my hand in sy sy steek nie, sal ek nooit glo nie.” 26Ag dae later was Jesus se dissipels weer bymekaar, en Tomas was by hulle. Hoewel die deure gesluit was, het Jesus gekom en tussen hulle gaan staan en gesê: “Vrede vir julle!” 27Daarna sê Hy vir Tomas: “Bring jou vinger hier en kyk na my hande; en bring jou hand en steek hom in my sy; en moenie langer ongelowig wees nie, maar wees gelowig.” 28En Tomas sê vir Hom: “My Here en my God!” 29Toe sê Jesus vir hom: “Glo jy nou omdat jy My sien? Gelukkig is dié wat nie gesien het nie en tog glo.” 30Jesus het nog baie ander wondertekens, wat nie in hierdie boek beskrywe is nie, voor sy dissipels gedoen. 31Maar hierdie wondertekens is beskrywe sodat julle kan glo dat Jesus die Christus is, die Seun van God, en sodat julle deur te glo, in sy Naam die lewe kan hê.
Ek is dankbaar dat Johannes gekies het om die storie van Thomas deel te maak van die storie van Jesus se opstanding. Want hy nooi ons uit om ook ons twyfel oor die opstanding in die oe te kyk. Thomas se storie herinner ons dat die storie oor die opstanding nog altyd ingewikkeld was en moeilik vir baie mense om te ontvang. Maar wat vir my betekenisvol was, was nie die feit dat Thomas getwyfel het nie. Ek dink ons almal herken dalk iets van ons eie geloofsreis in hom. Wat vir my uitstaan is dat hy so publiek was daaroor voor mense wat baie seker was van wat hulle glo, en dat sy gemeenskap waarvan hy deel was hom toegelaat het om dit te doen. Wat vir my betekenisvol is in hierdie storie is ook die manier hoe Jesus hom hanteer het. Nie met veroordeling of minagting nie maar met ‘n sagtheid en deurnis. Ek vermoed Thomas sou, jare na hierdie ontmoeting, met dieselfde sagtheid mense hanteer wat ook dalk getwyfel het. Thomas herinner ons dat geloof nie altyd maklik nie en dat dit nie altyd sommer oornag met ons gebeur nie. Van ons het dalk langer tyd nodig en dan kan ons rus in die wete dat ook Thomas op sy tyd sy pad teruggevind het na geloof.
Dagstuk | Maandag 22 April 2024
Johannes 20:19 Daardie Sondagaand was die dissipels bymekaar. Alhoewel die deure gesluit was omdat hulle bang was vir die Jode, het Jesus gekom en tussen hulle gaan staan en vir hulle gesê: “Vrede vir julle!” 20Nadat Hy dit gesê het, wys Hy sy hande en sy sy vir hulle. Die dissipels was baie bly toe hulle die Here sien.
Daars ’n ou tradisie in die Antieke Nabye Ooste om mekaar te groet met die woorde “Vrede vir jou”. Alhoewel dit ’n baie mooi manier van groet is, bly dit bloot ’n groet. Wat my laat dink het oor hierdie oomblik waar die dissipels hulleself in ’n plek van vrees bevind het en Jesus in daardie ruimte ingestap het en hulle bloot gegroet het. Rene Girard skryf baie oor die waarde daarvan om dit wat ons pad kruis, te groet. Om erkenning daaraan te gee en nie weg te skroom vir dit wat ons dalk vrees nie. So wat is dit wat jy dalk moet groet. Wat is dit wat jou dalk in vrees laat lewe. En waar in jou lewe het jy ’n behoefte dat Jesus jou ook moet groet met die woorde “Vrede vir jou”.
Ek lees graag vir ons ’n gebed van Padraig o Tuama:
God without fear,
You who call us, again and again, to live without fear,
We confess that we do fear, and when we do,
We hide in rooms.
Be among us. Open our fearful hearts to what is there.
Because you are always with us.
Amen.
Dagstuk | Saterdag 20 April 2024
Hierdie week, in hierdie Paastyd, reis ons saam met die eerste gemeente in Handelinge
Handelinge 2:24-47
43Die apostels het baie wonders en tekens gedoen, en dit het almal met diep ontsag vervul. 44Al die gelowiges was eensgesind en het alles met mekaar gedeel. 45Hulle het hulle grond en besittings verkoop en die geld aan almal uitgedeel volgens elkeen se behoefte. 46Hulle het almal elke dag getrou by die tempel bymekaargekom, van huis tot huis die gemeenskaplike maaltyd gehou, hulle kos met blydskap en in alle eenvoud geëet, 47en God geprys. Die hele volk was hulle goedgesind. En die Here het elke dag mense wat gered word, by die gemeente gevoeg.
Refleksie
Vertel en innooi
En die Here het elke dag mense wat gered word, by die gemeente gevoeg.
Dit is so mooi gestel dat die Here mense tot die gemeente bygevoeg het. Deur hierdie week het ons gehoor hoe die eerste gemeente eensgesind was, mededeelsaam en vrygewig was, hoe hulle op ’n diep manier saam gereis het en met blydskap en eenvoud geleef het. Hulle het die weg van Jesus gevolg en die waardes van die Koninkryk geleef. En elke dag het die Here mense bygevoeg. Ons kan aanneem dat die eerste gemeente ook mense gaan vertel het van Jesus – die verhaal van Handelinge vertel dit ook vir ons – maar die manier wat hierdie eerste gemeente geleef het, was opsig self ’n uitnodiging aan mense om deel te neem aan die Koninkryk van God en deel te word van ’n nuwe gemeenskap. Kerke is dikwels heel goed met die vertel deel. Ons gaan maklik uit op uitreik aksies en gaan vertel mense van Jesus. Maar ons sukkel dikwels meer met die innooi deel. Dit vra dat ons oop
moet wees vir mense om deel te word, mense wat dalk anders as ons lyk of praat of dink. Onderliggend is gasvryheid een van die belangrikste waardes wat sigbaar is in hierdie eerste gemeente
Aan die einde van hierdie week se refleksies word ons uitgenooi om so te leef dat ons lewe ’n uitnodiging is waarmee God mense tot die gemeente byvoeg. Mag ons so leef dat ons ander inspireer om deel te word van dít waarmee God besig is in die wêreld.
Gebed
Here God, dankie dat ons mag weet dat die kerk nie van ons afhang nie. U is die een wat uitnooi en deel maak. Maar U nooi ons ook uit om deel te neem daaraan en ’n gemeenskap te wees van eenvoud en liefde en gasvryheid, wat ander ook uitnooi om deel te wees. Mag ons so leef, dat ander vir U kan sien.
Amen.
Dagstuk | Vrydag 19 April 2024
Hierdie week, in hierdie Paastyd, reis ons saam met die eerste gemeente in Handelinge.
Handelinge 2:24-47
43Die apostels het baie wonders en tekens gedoen, en dit het almal met diep ontsag vervul. 44Al die gelowiges was eensgesind en het alles met mekaar gedeel. 45Hulle het hulle grond en besittings verkoop en die geld aan almal uitgedeel volgens elkeen se behoefte. 46Hulle het almal elke dag getrou by die tempel bymekaargekom, van huis tot huis die gemeenskaplike maaltyd gehou, hulle kos met blydskap en in alle eenvoud geëet, 47en God geprys. Die hele volk was hulle goedgesind. En die Here het elke dag mense wat gered word, by die gemeente gevoeg.
Refleksie
Eenvoud en Blydskap
Hulle het hulle kos met blydskap en in alle eenvoud geëet.
Ek was al by ’n paar restaurante met baie ingewikkelde items op die spyskaart, helfte van wat ek nie die naam van die gereg of die bestanddele kan uitspreek nie. Daar is iets om te sê vir komplekse maaltye. Maar die maaltye wat regtig by ’n mens bly is die eenvoudige maaltye wat saam met ander gedeel word.
Die twee woorde blydskap en eenvoud het baie te sê vir ons lewe vandag. Ons lewe in ’n wêreld waar ons gebombardeer word met boodskappe op advertensies en in die media en selfs in ons eie gedagtes wat vir ons sê dat ons nie gelukkig genoeg is nie. Dat hierdie of daardie produk ons gelukkig
kan maak, of dat hierdie mense wat op hierdie vakansie gegaan het of hierdie boek gelees het, werklik gelukkig is en ons ook so kan wees. Blydskap voel byna heeltyd uit bereik – en dit is wat die ekonomie dryf. Ons streef ook na meer en meer kompleksiteit, na nog en beter en vinniger en slimmer. Iemand het die opmerking gemaak dat soos wat ons fone al hoe slimmer raak, raak mense dommer. Ek dink ten minste ’n deel van die domheid van die mensdom lê in die feit dat ons sukkel om blydskap in eenvoud te vind.
Vandag is hierdie gedeelte ’n uitnodiging na eenvoud en blydskap. Deel van die sleutel van hierdie blydskap, is dat dit gedeel is saam met mense. Die eerste gemeente het op ’n eenvoudige manier by mekaar se huise bymekaargekom en met blydskap en in eenvoud saam geëet.
Ons word vandag uitgenooi om saam met hierdie vrae te wandel:
Hoe kan jy eenvoudiger leef? Hoe kan jy ligter leef en dalk ook vriendeliker teenoor die aarde?
Hoe kan jy blydskap in eenvoud vind? Wanneer laas het jy opgelet na die klein redes vir blydskap wat oral rondom jou is.
Gee vir jouself vandag die geskenk van blydskap in eenvoud
Gebed
Here, help ons om eenvoudiger te leef. Help ons om blydskap te vind. Mag hierdie blydskap in eenvoud ander vrymaak van die gejaag na wind, soos wat U ons vrymaak daarvan. Mag ons U in blydskap en eenvoud volg.
Amen
Dagstuk | Donderdag 18 April 2024
Hierdie week, in hierdie Paastyd, reis ons saam met die eerste gemeente in Handelinge.
Handelinge 2:24-47
43Die apostels het baie wonders en tekens gedoen, en dit het almal met diep ontsag vervul. 44Al die gelowiges was eensgesind en het alles met mekaar gedeel. 45Hulle het hulle grond en besittings verkoop en die geld aan almal uitgedeel volgens elkeen se behoefte. 46Hulle het almal elke dag getrou by die tempel bymekaargekom, van huis tot huis die gemeenskaplike maaltyd gehou, hulle kos met blydskap en in alle eenvoud geëet, 47en God geprys. Die hele volk was hulle goedgesind. En die Here het elke dag mense wat gered word, by die gemeente gevoeg.
Refleksie
Saameet en verbondenheid
van huis tot huis het hulle die gemeenskaplike maaltyd gehou
Ons huise is intieme ruimtes. Jy nooi nie sommer enige iemand in jou huis in nie. Die kans is goed dat ons net die mense wat naaste aan ons is, regtig innooi in die ruimte van ons huise in. Om iemand in te nooi in jou huis in, is om jouself bloot te stel. In ’n klomp maniere is dit ’n weerlose, vulnerable, ervaring.
Brene Brown het navorsing gedoen oor wat mense werklik gelukkig maak en wat sy gevind het, is dat dit die mense is wat bereid is om broos en weerloos te wees, wat werklik geluk ontdek. Daar is min plekke waar ons werklik die ruimte het om weerloos te wees. Die meeste interaksie met ander mense is so bietjie op ’n afstand, of op die oppervlak.
Die prentjie van die eerste gemeente nooi ons om ’n gemeente te verbeel waar mense die intieme ruimtes van hulle huise en binnekamers met mekaar deel. Waar daar ’n diep konneksie tussen mense is en mense die veilige ruimte het om weerloos te wees.
Mag die kerk vandag ook ’n plek wees waar ons op ’n dieper vlak verbind is aan mekaar en op ’n weerlose manier aan mekaar verbind is. Mag ons dapper genoeg wees om weerloos te wees en ons diepste drome en vrese met mekaar te deel en mag ons ander innooi en aan hulle die ruimte gee om weerloos te wees.
Gebed
Here, ons hou mekaar so maklik op ’n afstand. Ons hou selfs soms vir U op ’n afstand en wil soms nie eers vir onsself erken wat in ons harte aangaan nie. U nooi ons uit na ’n gemeenskap van mense wat weerloos is, wat die intieme ruimtes en die dieptes van die lewe met mekaar deel. Help ons om as kerk, ’n plek te wees waar mense vry is om weerloos te wees.
Amen
Dagstuk | Woensdag 17 April 2024
Hierdie week, in hierdie Paastyd, reis ons saam met die eerste gemeente in Handelinge.
Handelinge 2:24-47
43Die apostels het baie wonders en tekens gedoen, en dit het almal met diep ontsag vervul. 44Al die gelowiges was eensgesind en het alles met mekaar gedeel. 45Hulle het hulle grond en besittings verkoop en die geld aan almal uitgedeel volgens elkeen se behoefte. 46Hulle het almal elke dag getrou by die tempel bymekaargekom, van huis tot huis die gemeenskaplike maaltyd gehou, hulle kos met blydskap en in alle eenvoud geëet, 47en God geprys. Die hele volk was hulle goedgesind. En die Here het elke dag mense wat gered word, by die gemeente gevoeg.
Refleksie
Aanbid en loof
Hulle het almal elke dag getrou by die tempel bymekaargekom.
Vir hierdie radikale nuwe gemeenskap, wat op ’n heeltemal ander manier begin lewe het, was dit belangrik nog nog elke dag getrou by die tempel bymekaar te kom. Om saam te aanbid bly in die hart van enige gemeente en gelowige. Ons kan onsself indink dat dit nie noodwendig maklik was vir hierdie nuwe gemeente om aan te hou tempel toe gaan nie, aangesien die meeste van die mense by die tempel nie dieselfde oortuigings oor Jesus gehad het as wat hulle gehad het nie. Hulle het egter gekies om te bly, om saam met mense te aanbid wat ander dinge oor Jesus glo as hulle. Hulle het nie onttrek nie, maar saam aanbid. Dit is dalk juis deel van die rede hoekom gelowiges elke dag tot die gemeente gevoeg is. Vandag onttrek mense hulself maklik wanneer hulle nie kan saamstem met ander nie en vorm ’n klomp verskillende groepies wat almal soos ek dink en aanbid. Dalk inspireer hierdie eerste gemeente ons om deel te bly van die gesprek en saam met mense te aanbid wat selfs anders as ons glo.
Dalk inspireer dit ons ook om aanbidding die hart te maak van wat ons ook al doen. Maak nie saak hoe besig die lewe raak of hoeveel verskonings ons kan uitdink nie, dat ons sal moeite maak om tyd saam met God in aanbidding deur te bring – in ons eie lewens, maak ook saam met ander.
Gebed
Here God, dit is so mooi wanneer mense bymekaarkom om te aanbid. Mag u ons inspireer om saam met ander te aanbid, ook saam met mense wat dalk nie dieselfde oortuigings as ons het nie. Mag ons lewens ook aanbidding wees, met ons harte gerig op U.
Amen