Handelinge 11:24-26. ’n Aansienlike groep mense is tot geloof in die Here gebring en Barnabas is na Tarsus toe om vir Saul te gaan soek. Toe hy hom kry, het hy hom na Antiogië toe gebring, en hulle het ’n volle twee jaar lank saam in die gemeente gewerk en baie mense onderrig. In Antiogië is die gelowiges die eerste keer Christene genoem.
Wat sou dit beteken om die naam Christen te dra? Die kerk soos ons dit vandag ken, is nie van dag een na Jesus se opstanding en die uitstorting van die Heilige Gees in een vorm gegiet nie. Dit leer ons teksgedeelte en die geskiedenis van die vroeë kerk ons. Alhoewel die boodskap van God se genade en liefde in die kerk onveranderlik bly – verander die kerk. Die Heilige Gees is voortdurend besig om ons te vervorm deur dinge wat met ons in die wêreld gebeur. Ek hoor so dikwels dat mense die opmerking maak dat die kerk soos die wêreld geword het en daarin haar unieke getuienis verloor het. Die Here het nie bedoel dat die kerk en die realiteit daarbuite twee verskillende werklikhede moet wees nie. In Fil. 3 lees ons dat God nie homself nie aan sy gestalte as verhewe voorhou nie, maar “die gestalte van ’n slaaf aangeneem … om aan mense gelyk te word”. Dit is wat ons waardig maak om die naam Christen te dra. Ons leef in die harde realiteite van die wêreld wat ons nie moedeloos maak nie, maar aanspoor om dag na dag verander te kan word.
Gebed
Here, dit is so maklik om elke dag wanneer ons die nuus lees en daarna luister weer ons koppe te skud oor alles wat weer in hierdie wêreld gebeur het. Dit is maklik om dan vingers te wys na die mense wat dit ’n slegte en onbewoonbare plek maak. Maar Here, ons dra die naam Christen. Nie net hoop ons op ’n ewige lewe nie, maar ’n lewe waar ons hede gedurig verander word om nuwe betekenis te gee. Help my vandag om dit in vandag se nuusgebeure te lees.
Amen.